Telefon

Görəsən bir gün evdən telefonsuz çıxsaq, necə olar? Şübhəsiz, hər şey alt-üst və kədərli görünər, dərin bir boşluq bizi içinə çəkib aparar. Nəinki konturun ola, saatlarla danışasan, bu, o yana dursun, hələ telefonla “vızv” atmağın da ayrı bir ləzzəti var.

Bir sözlə, biz telefon sevən millətik. Varlığa nə darlıq, 3 dənəsini birdən götürürük. Lap kitab boyda olsun, fərq etməz, təki qonşunun bağrı çatlasın.

O günü avtobusda yaşlı bir kişi telefonla danışır, hiss edirsən ki, telefonun o biri başındakı qadındır. Qadın nə deyirsə, bu kişi də bu tərəfdən elə “mən də “ deyir. “Mən də” sözündən başqa ayrı cavabı yox idi bu kişinin. Ona görə də avtobusda cavan qızlar, oğlanlar gülüşürlər. Hələ bu harasıdır? Bu saat rüşvəti də telefonla alırlar. Son hadisələr göstərdi ki, burda da ehtiyatlı olmaq lazımdır, çünki telefonun dinlənilə bilər. Ona görə də bizim bazburutlu kişilər daha ehtiyatla iş tutmağa başlayıblar. Məsələn, o günü bir kişi avtobusda telefonda deyir ki, ayə, iki kilo yarım bal gətir, aparım verim zəhərlənsin. İki kilo bal onun dədəsinin dədəsinə də bəsdir. Yüz faiz bilirəm ki, bu bal haqq-hesabı deyil, yüz faiz 2 min 500 dollar deməkdir. Kişi danışıb qurtardıqdan sonra o tərəf bu tərəfə boylanır. Demək, məsələ yüz faiz düşündüyüm kimidir. Kişiyə yenidən bir zəng gəlir. O, şəhərdə vəziyyətin ağırlığını zəng edənə elə gözəl izah edir ki, elə bil hansı qəzetəsə müsahibə verir. Sonra deyir ki, belə ağır vəziyyətdə ancaq kitab oxumaq lazımdır, mənə kitab göndər, o da deyəsən soruşur ki, hansı romanı göndərim, bu da deyir “Üç atılan”ı göndər. O tərəfdəki də deyəsən razı olmur. Yəqin deyir ki, o kitabı keçən dəfə rayonda filankəsə verdim oxumağa. Axırda bu kişi könülsüz halda və kədərli tonda deyir ki, yaxşı, onda iki kitab göndər, Əlibala Hacızadənin iki cildliyini. Görüm bu həftənin axırına kimi oxuyub qurtara bilərəmmi? Özü də deyirlər biz kitab-zad oxuyan deyilik. Mən yüz faiz bilirəm ki, kişi əvvəl üç min dollar istəyirdi, yəni “Üç atılan” romanını, o da dedi, yoxumdur, bu kişi də axırda iki cildliyə - yəni 2 min dollara düşdü.

Oğlanlar indi qızları telefonla tuturlar. Telefonla tutulan qızın taleyi də heç vaxt yaxşı gətirmir. Ya zurnaçıya, ya da halvaçıya tuş gəlir.

O günü getmişdim həkimə, “UZİ də mənə baxdığı müddət də telefon qulağından düşmədi. Rəfiqəsi ilə axşamkı toydan danışırdı. Toy macəraları maraqlı olsa da, eynimə deyil. Əsas canımdı. Axırda qız telefon qulağında ola-ola dedi ki, öd kisəsində daş var. Dedim nə? Dedi, sənlə deyiləm - sonra danışdığı rəfiqəsinə - hə, bəyin qarın boşluğuna mən baxmışam, öd kisəsində 3 dənə yekə daşı var. Bir az sakit oldum. Yenə qız dedi ki, böyrəyinin biri yoxdur, dedim nə? Dedi sənlə deyiləm, - hə, bəyin böyrəyinin biri yoxdur. Prostatı şişib, gördü ki, mən pis oldum, yenə dedi ki, sənlə deyiləm.

Sonra “UZİ”-nin cavabını götürüb keçdim həkimin yanına. Onun da qulağında telefon, məni müayinə edib müalicə yazana kimi telefon qulağında oldu. O da deyəsən bağ evindəki santexniklə ilə danışırdı. Nə yazdı, nə pozdu heç özünün də xəbəri olmadı. Resepti götürüb getdim aptekə. Orda da qızın qulağında telefon. Xahiş elədim ki, mən dərman reaksiyasından çox qorxuram səhv verməyin. Sən öl, heç vecinə də olmadı.

Bu saat hamını başı telefonda. Başı telefona verdinsə, daha heç nə. Ölünü qoy, dirini ağla. Maşın sürərkən telefonla danışmağı qadağan etdikləri kimi, iş yerlərində də telefona qadağa qoyulmalıdır. Qəza təkcə maşında olmur, hətta həkimin yazdığı reseptdədə olur.