Bir şey barəsində danışakən kimsə eşitməsin deyə, bu fakir işlədilir – “Asta danış, divarın (yerin) də qulağı var”. Demək olar ki, bütün dünya xalqlarının dilində işlədilən bu ifadə necə yaranıb?
Lent.az “Belə yaranıb” rubrikasında bu barədə məlumat verir..
“Divarın da qulağı var” ifadəsi ilk dəfə bədii ədəbiyyatda Migel De Servantesin (1547-1616) “Don Kixot” əsərində işlədilib.
Onunla eyni vaxtda yazıb-yaradan Lope De Veqanın da əsərlərində bu ifadyə rast gəlinir.
Sonrakı dövrlərdə bütün Avropa ədəbiyyatında həmin ifadə yer almağa başlayıb. Məsələ bundadır ki, adları çəkilən yazıçıların dövrlərində kral saraylarında divarların həqiqətən “qulağı” var idi.
Bütün otqaları dinləmək üçün gizli dəliklər qoyulur, bu işi görmək üçün xüsusi qulluqçular ayrılırdı. Casuslar hər yerdə var idi. Ən gizli otaqlar belə xüsusi üsullarla dinlənildiyindən “divarların qulağı var” ifadəsi yaranmışdı.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/lent_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
