Dünyanın ən qədim şərabının içindən İNSAN QALIQLARI ÇIXDI

Bu yaxınlarda İspaniyada bir Roma məzarında tapılan dünyanın ən qədim şərabında bir insanın yandırılmış sümükləri tapılıb və bu, bölgədəki birinci əsrin dəfn mərasimlərinə işıq salıb.

Lent.az xarici KİV-ə istinadən xəbər verir ki, bu ilin əvvəlində arxeoloqlar 2000 illik Əndəlus şüşə qabının içərisində qəribə mayenin tapıldığını elan ediblər və bu mayenin indiyə qədər tapılan ən qədim şərab olduğu ortaya çıxıb.

Qab 2019-cu ildə Karmonadakı Roma məzarından tapılıb. İndi isə tədqiqatçılar eramızın I əsrində insanın yandırılmış sümüklərinin mayeyə batırıldığını aşkar ediblər. Maye 1867-ci ildə tapılan və eramızın 4-cü əsrinə aid olan Speyer şərab şüşəsindən əvvəldir.

Karmona bələdiyyə arxeoloqu Xuan Manuel Roman deyib: "Əvvəlcə biz çox təəccübləndik ki, maye dəfn qablarından birində saxlanılıb".

Mayenin həqiqətən şərab olduğunu təsdiqləmək üçün elm adamları onun pH, üzvi maddələr və duz tərkibini qiymətləndirmək üçün bir sıra kimyəvi testlər aparıblar. Daha sonra onlar tərkibində tapılan kimyəvi maddələri Montilla Moriles, Jerez və Sanlucarın müasir şərabları ilə müqayisə ediblər. Mayenin həqiqətən şərab olduğunu müəyyən etmək üçün bütün şərablarda olan polifenol adlanan kimyəvi maddələrin tapılması olub. Alimlər Montilla Moriles, Jerez və Sanlucar şərablarında da mövcud olan yeddi spesifik polifenolik birləşməni müəyyən ediblər.

Lakin qədim şərabın mənşəyini müəyyən etmək çətin olub, çünki mayeni müqayisə etmək üçün dövr nümunələri yoxdur. Bu arada, yandırılmış sümüklərin olması Roma dövründə İspaniya bölgəsində yayılmış dəfn mərasimlərinə daha çox işıq salır. Skelet qalıqları qızıl üzüklə birlikdə şəraba batırılıb. Arxeoloqların fikrincə, qalıqların insana aid olması “təsadüf deyil”.

Onlar izah ediblər ki, qədim Romada qadınlara “kişi içkisi” sayılan şərab içmək qadağan edilib. Qabın içindəki külün məzmunu dəfn mərasimlərində Roma cəmiyyətinin gender bölgüsünü əks etdirir. Qəbirdən tapılan başqa bir qabda qadın qalıqları olsa da, bir damla şərab yox idi. Əvəzində üç kəhrəba daş-qaş, bir şüşə paçuli ətirli ətir və ipək parça qalıqları var idi.

Tədqiqatçılar deyirlər ki, şərab, ətir, üzük və digər əşyalar mərhumun axirətə gedəndə onlara ehtiyac duyacağına inamından irəli gələn dəfn mərasimi kimi qəbirə qoyulub.