Gənclər günü

Əslində təqvimdə gənclərin özünə aid bir günün olması nə xoşdu.

Bəlkə bu kateqoriyaya aid olanlardan heç çoxunun bu gündən xəbəri

belə yoxdur. Bəlkə də gənclərin böyük bir kəsimi qarası ağına, acısı

şirininə qarışmış bu günümüzdə hansısa günü xüsusi qeyd etməyə

heç ehtiyac da duymur. Ancaq o da həqiqətdir ki, hansısa problemi

həll eləmək, kiminsə qarşılaşdığı çətinliklərə diqqət yetirmək üçün

bizə mütləq təqvimə salınmış bir gün lazımdır. Biz bineyi-qədimdən

belə vərdiş eləmişik. Kədərimizi də, sevincimizi də rəsmiləşdirməyə,

müəyyən çərçivəyə salmağa, ömrünü qısaltmağa öyrəncəliyik. Gənclər

günündə uzun illər təkrar-təkrar eşitdiyimiz, təsdiq əlaməti olaraq

qiymətli başımızı ağır-ağır tərpətdiyimiz əbədi şuarlar da var.

Gənclər bütün inqilabların, dəyişiklərin hərəkətverici qüvvəsi,

öndəgedənidir – bunu bilirik.

Gənclər – işıqlı gələcəkdi, nurlu sabahdır – bu da bəlli.

Gənclər – həm də bu gündü, bu günümüzün qoruyucusu,

yaradıcısıdı – etiraf edək ki, bunu da çox eşitmişik.

Bu siyahını dünənimizin yaxın dostu, buyur-buyurla süfrəmizin başına

keçirtdiyimiz aləmi- məşhur Qıdı Kirvənin nimdaş dəsmalı kimi

uzatmaq da olar. Heç şübhə eləməyin, dartdıqca uzanacaq.

Əslində bu şuar-fikirlərin arxasında bir az ümidsiz, bir az yorğun-
arğın, bir az da ürkək-ürkək boylanan, kədəri sevincini üstələyən

gəncliyin boz, ifadəsiz üzünü görmək üçün elə də fərasət və sözün hərfi

mənasında uzaqgörənlik tələb olunmur. O sifəti siz də görə bilərsiniz.

Uzağa getməyin, yan-yörənizə, böyür-başınıza həmişəkindən bir az

diqqətlə baxın! Gördükləriniz bu günümüzün gerçəkliyidir. Gələcəyinə

böyük ümidlər bəslədiyimiz gəncliyimizin içərisində özünü şüurlu

şəkildə elmə-ürfana həsr eləyəni də var, sevğilisini qoluna taxıb,

səhərdən axşamacan şəhəri veyil-veyil dolaşanı da, iki qəpikçün

tolkuçkada özündən əksiklərin pencəyini tutanı da var, qul bazarında

boynunu büküb iş gözləyəni də.

Gəncliyi ənənəvi yanaşma üsullarından istifadə edib birmənalı şəkildə

yaxşı və pis, xeyir və şər, savadlı və savadsız, fərasətli və mağmın

kimi kateqoriyalara bölmək fikrindən uzaq olsam da, bu günümüzün

paradoksal realıqlarının heç də ürəkaçan olmadığını deməyə borcluyam.

Bütün ali sənədlərində sosial ədalətə təminat verən bir quruluşdan

digərinə keçiddə təkcə dünyaya baxış prizması, mənəvi və bədii

dəyərlər dəyişmədi. Həm də insanların həyat tərzi və yaşayış prinsipləri

dəyişdi. Elə bu nöqtədən də bütün mənəvi və əxlaqi dəyərləri ikinci

plana itələyən varolma, mövcudluq uğrunda mübarizə başlandı. İqtisadi

çətinlikləri müəyyən qədər unutduran Qarabağ müharibəsi isə gəncliyə

növbəti zərbə vurdu. Vaxtilə Uralda, Baykal- Amur Magistralında,

neçə- neçə əmək cəbhəsində Fərhad kimi külünğ çalan gəncliyin

öhdəsinə bu dəfə daha ağır bir cəbhədə, müharibədə Vətəni qorumaq

düşdü.

Yəqin elə buna görə də bu günkü gəncliyin nəinki xarüqələr yaratmağa,

fələyin çərxini geri fırlatmağa, heç mikrorayon tikməyə də həvəsi

yoxdu. Bu günümüzün gəncliyini bütün dövlərin əzəli və əbədi problemi

olan atalar və oğullar kimi bəşəri problem də maraqlandırmır. Əslində,

buna görə gəcliyi qınamağa dəyərmi, bilmirəm. Taleyinə şəhidlik,

qazilik yazılmış bu nəsli torpağına qan çilənmiş Vətəni işğaldan,

gəncliyi ağır və məsuliyyətli bir yükdən qurtarmaq düşündürür.

Razılaşın ki bu, bəşəri suallar üzərində baş sındırmaqdan daha çətin və

şərəflidi.