Dəcəl uşaqları küncə qoymaq fikri kimdən gəlib?

Qədim zamanlardan uşaqların tərbiyəsində müxtəlif üsullardan istifadə olunub. Bunlara misal olaraq uşaqları çubuqlarla döyməyi, kəmərlərlə şallaqlamağı və künclərə qoymağı göstərə bilərik.

Maraqlıdır, bəs, küncdə dayanmağın uşağın inkişafına və tərbiyəsinə töhfə verdiyi fikrini kim irəli sürüb?

Lent.az xarici KİV-ə istinadən xəbər verir ki, fiziki cəza ilə yanaşı müasir psixoloqlar bu texnikanın düzgün yanaşma olmadığı fikrindədirlər.

Hesab olunur ki, cəzanı küncdə çəkmək uşağın psixikasına xeyirdən daha çox ziyan vurur. Bu cür metodlar, uşaqların cəzalandırılması və ya onlara təzyiq göstərilməsi ilə əlaqələndirilən bir yanaşma kimi çıxış edir. Bu yanaşma ilk dəfə olaraq, uşaqlara qarşı təcavüzkar və sərt davranışların tətbiq edildiyi bir dövrdə inkişaf etməyə başlayıb. Bu tədbir, sərt və qəzəbli təmasda olduqları üçün uşaqları qorxudub.

Dini baxımdan:

Nişanlar ənənəvi olaraq evlərin və mənzillərin künclərində yerləşir. Uşaq adətən cəzasını “qırmızı” ilə üzbəüz küncdə çəkməyə göndərilirdi.

Valideynlərin fikrincə, bu, işıqdan və yaxşılıqdan müvəqqəti ayrılmağı simvollaşdırdığı üçün uşağın sözə qulaq asmağına kömək edib.