Futbolun əfsanəsinin oğulları miras uğrunda mübarizə apardılar: Hər ikisi faciəvi şəkildə öldü

SSRİ-nin əfsanəvi qapıçısı, Böyük Britaniyadakı məşhur "Dinamo" turunun iştirakçısı Aleksey Xomiç bir çox cəhətdən faciəli taleyi yaşayıb.

Lent.az xarici mediaya istinadən məlumat verir ki, o, 1940-cı illərdə ölkənin ən yaxşısı idi, lakin heç vaxt milli komandada oynamayıb. O, 1952-ci il Olimpiadasında iştirak edə bilərdi, lakin yoldaşlıq oyunlarının birində uğursuz zədə alıb - uğursuz şəkildə özünü rəqib oyunçunun ayağının altına atıb, başından zərbə və beyin silkələnməsi alıb.

Tezliklə doğma Dinamo onunla ayrıldı - "atlama qabiliyyətini itirdiyinə görə" təhqiramiz ifadə ilə. Bundan bir neçə il sonra o, Minsk "Spartak"ı ilə SSRİ çempionatının bürüncünü götürəcək — bəlkə də erkən silindiyini sübut edir.

Karyerasının sonlarına yaxın Xomiç fotoqrafiya ilə maraqlanmağa başlayıb. Bu, faydalı olub - çıxışlarını bitirdikdən sonra keçmiş qapıçı fotojurnalist kimi futbol oyunlarına getməyə başlayıb. Onun fotoşəkilləri peşəkar fotoqrafların işinin keyfiyyətindən uzaq idi, lakin onlar müntəzəm olaraq “Sovetski sport”da nəşr olunurdu. Və sonra Xomiç həftəlik “Futbol”da tam ştatlı bir vəzifə alıb.

O, yalnız qapının arxasında yerləşərək futbolu lentə alırdı. Sanki futbol həyatını uzatmaq istəyirdi. Düzdür, o, nadir hallarda vurulan qolları çəkməyi bacarırdı. Məsələ burasındadır ki, kritik anlarda o, sanki qapıçıların dərisinə girirdi.

“Futbol”un redaktoru Lev Filatov bir dəfə fotoqrafından soruşur: “Aleksey Petroviç, siz iki qol vurulan qapının yanında dayanmışdınız. Bu fotoşəkillər haradadır? Xomiç tərəddüd edib başının arxasını qaşıdı: “Belə qolları necə əldən verə bilərdin? Ona qışqırıram, ey bala...”

Buna baxmayaraq, Xomiç böyük turnirlərə, dünya və Avropa çempionatlarına göndərilirdi. Orada keçmişin məşhur futbolçuları ilə tanış olmaq imkanı qazanıb. Məsələn, onun futbol kralı Pele ilə şəkli var.

Onun fotoqraf kimi qatıldığı son böyük yarış 1976-cı ildə Yuqoslaviyada keçirilən Avropa Çempionatı olub. 1978-ci ildə həyat yoldaşının ölümündən sonra Xomiç kəskin şəkildə özünü itirib və səhhətində problemlər yaranmağa başlayıb. O, hər halda rejimlə o qədər də dost deyildi və sonra daha çox içməyə başlayıb.

Əfsanəvi qapıçının ailə həyatı, ümumiyyətlə, asan deyildi. “Dinamo”dakı keçmiş tərəfdaşı Vladimir Savduninin "Sovetski sport"a dedikləri: "Uzun müddət Aleksey ilə Kutuzovski prospektindəki eyni evdə və hətta eyni girişdə yaşadıq: o, dördüncü mərtəbədəydi, mən üçüncü mərtəbədəydim.

Biz ailəvi dost idik, ona görə də onun bütün problemlərindən xəbərdar idim, bu da əsasən iki bəxtsiz oğlundan qaynaqlanırdı. Ona, ümumiyyətlə, qulaq asmadılar. Böyüyü Leşka xüsusilə çox problem yaratdı. Həyat yoldaşı Valentina hələ sağ olanda Petroviç birtəhər dayandı, lakin ölümündən sonra (1978-ci ildə xərçəngdən ölüb) o, dağılmağa başladı. İşdən sonra evə gəlirdi - çox içirdi, hamısı əsəbdən idi... Hər şey qaraciyərin serrozu ilə bitdi...”

Jurnalist Sergey Şmitko Xomiçin ölümündən bir il əvvəl, 1979-cu ildə baş vermiş hadisəni xatırladıb. “Fotoqraf Yurka Morqulisin ad günüdür, hamı bir otağa toplaşıb. Süfrə göyərti, şərab, qəlyanaltılarla dolub-daşır... Xomiç bütün bunları dəhşətli dərəcədə sevirdi - amma daha bacarmırdı! Hələ də gözümün qabağındadır - içirik, qəlyanaltı yeyirik, Aleksey Petroviç isə kənardadır. Qarşısında bir yığın quru çörək və qaynar su var. İcazə verilən hər şey. Biz təlaş edirik, danışırıq, bir-birimizin sözünü kəsirik - çox xoşbəxtik!

Birdən baxışlar Xomiçə yönəlir - və sükut. Baxmayaraq ki, nə qədər çətin olduğunu büruzə vermir. Bütün bu məclislərdə iştirak etməyə çalışır. Bu, işi daha da çətinləşdirir”.

Xomiç 1980-ci il mayın 30-da, Moskva Olimpiadasının başlamasına az qalmış vəfat edib. Məhz qaraciyər sirrozundan. Onun cəmi 60 yaşı var idi. Amma oğullarının taleyi çox acınacaqlı olub.

Elə həmin Savdunin deyib: “Atalarının ölümündən sonra oğullar mirasın bölünməsində razılığa gələ bilməyib dava etdilər. Sərxoş Aleksey kiçik qardaşını qasığından təpiklədi, bundan sonra Volodka, mənim fikrimcə, 25 yaşına çatmamış xərçəngdən öldü. Və tezliklə Leşkanın özü yox oldu: o, öldürülmüş vəziyyətdə tapıldı və cəsədin tanınması üçün xüsusi tibbi müayinə tələb olundu. Maşına görə əziyyət çəkdiyini dedilər: külli miqdarda pul götürmüşdü, sonra da borcunu qaytara bilməmişdi. Bəs indi bunu kim yoxlayacaq?”