30 ildən çoxdur məşqçilik edir və zirvədə qalır: Uğurunun sirri nədir?

Karlo Ançelotti futbol tarixinin ən uğurlu məşqçilərindən biridir. Onun zəngin kubok otağı bunu sübut edir. Karlonun 26 kuboku var: “Yuventus” və PSJ ilə bir, “Bavariya” və “Çelsi” ilə üç, “Milan” ilə səkkiz və “Real” ilə on. Və bu yaxınlarda o, Çempionlar Liqasında qazandığı qələbələrin sayına görə heç də az əfsanəvi olmayan Aleks Ferqyusonu ötüb.

Lent.az-ın xarici mətbuata istinadən məlumatına görə, Ançelotti çalışdığı bütün top-klublarda güclü nəticələr göstərib və kuboklar qazanmağın qarantı olub.

Karlo 1992-ci ildən məşqçilik edir, lakin bu müddət ərzində qocalmayıb və hələ də trenddədir. Və bu unikal, uzunmüddətli uğur onu komponentlərə ayırmağa layiqdir.

Karlo öz komandasını italyalı ailəsi prinsipinə uyğun qurur, burada hörmət hər şeydən əvvəl gəlir.

Ançelottinin əsas prinsipi: oyunçular özlərini komandada bir ailə kimi hiss etməlidirlər. Papa Karlo bu ailəni lazımi tarazlığı qoruyaraq idarə edir – o, oyunçuları ilə eyni səviyyədədir, lakin çaxnaşmaya imkan vermədən nüfuzlu bir məsafə saxlayır.

Karlonun "Papa" ləqəbini alması boş yerə deyil. Hətta “Napoli”nin dəli sahibi Aurelio De Laurentis də etiraf edib ki, Ançelotti ona atasını xatırladır. Neapolda işlədiyi müddətdə məşq şəraitini xeyli yumşaltması və oyunöncəsi düşərgələri ləğv etməsi ilə yadda qalıb. O, futbolçuların evdə daha çox vaxt keçirmələrini istəyirdi.

Ancaq bir qayda heç vaxt müzakirə edilməyib: səhər yeməyi və nahar bazada olmalıdır. Hər şey adi italyalı ailəsindəki kimi...

Zlatan İbrahimoviç Ançelottini sevimli məşqçisi adlandırır. İsveçli qolçu mehriban ağ saçlı baş məşqçinin yaratdığı atmosferə aşiq olub.

“Karlonun rəhbərliyi altında heç kimi oynamasa belə əsəbiləşmir. O, təkcə məşqçiniz deyil, əsl dostunuzdur. Bəzən elə gəlir ki, o, yalnız şəxsən sizə böyük hörmətlə yanaşır, amma əslində hamı ilə belədir”.

Ançelotti oyunçularına hörmət edir və qarşılığında onlardan da eyni şeyi gözləyir. Əgər ona hörmət etmirsinizsə, problemlər yarana bilər. Amma fakt budur ki, bu mümkün deyil. Ançelottiyə hörmət etməmək mümkün deyil.

İtalyalı futbolçulara ata kimi baxır və klubdan ayrılanda onun digər baş məşqçi ilə fərqi göz qabağında olur. PSJ-dən ayrılanda Parisdə onun vaxtındakı ab-havanın uzun illərin ən yaxşısı olduğunu deyiblər. Ançelotti də özünü futbolçuların atası adlandırır:

“Mən heç vaxt qamçı istifadə etmirəm. Oyunçularla problemlərim yaranmışdı, keçmiş köməkçim Pol Klementi (ədəbsiz dillə desək) təmizləməyi deyənlər var idi. Cavab olaraq izah etdim ki, artıq mənim rəhbərliyim altında oynamayacaqlar və bu futbolçular klubdan onları buraxmalarını istəməli oldular. Mən məşqçiyəm, müəlliməm. Oyunçularla işləmək professionallığın ən yaxşı hissəsidir, amma mənim özümün də oyunçu kimi gözəl xatirələrim var.

Futbolçularla münasibətlərimdə onlarla eyni səviyyədə olmağı sevirəm. Əlbəttə ki, səlahiyyətim var, amma məğlubiyyətdən sonra yenə də növbəti gün istirahət edə bilərəm.

Bəzi klublarda bunu zəiflik kimi qəbul ediblər. Mənə deyiblər ki, qamçı istifadə edim. Mən onlara demişəm ki, bu məqsədlər üçün başqa məşqçi axtarsınlar. Mən nə bir məşqçi, nə də ata kimi bu yanaşmaya müraciət etmirəm, çünki heç kim mənə qarşı qamçı vurmayıb. Nə atam, nə müəllimim, nə də məşqçim”.

Ançelotti qəzəblənəndə qorxuncdur, amma tez yumşalır. Təbii ki, Karlo hər zaman hamıya qarşı həyacanlı olsaydı, məşqçilik karyerasında çətin ki, belə uğur qazanardı. Futbolçular onun yumşaq davranışından sui-istifadə etdikdə, o, əsl impulsiv italiyalıya yaraşan kimi sərt olur.

Con Terrinin onun haqqında dedikləri: “Karlo bizi danlaya və alovlana bilər. Bütün insanlar kimi o da əsəbiləşir. Amma o, tez yumşalır, çəmənliyə qayıdır və siqaret çəkərək işləməyə davam edir”.

İbrahimoviçdən başqa maraqlı hekayə:

“Dəhşətli oynadıq. Fasilə zamanı Ançelotti bizimlə danışdı və onun qarşısında qutu var idi. Və birdən, gözlənilmədən vurdu, uçdu və düz başıma dəydi. “Allahım! - düşündüm. "Və indi o, həqiqətən qəzəblidir". Mən onu heç vaxt belə vəziyyətdə görməmişdim. Qəzəblənəndə hirslənir - ancaq bağlı qapılar arxasında. Yalnız paltardəyişmə otağında. Və tez çıxır".

Karlonun əsas xüsusiyyəti super ulduzlarla ortaq dil tapmaq bacarığıdır

Ançelotti demək olar ki, bütün karyerasını öz ölkələrinin top klublarında çalışdırıb. Bu qədər çox sayda kubokun sirri də budur. Karlo bütün top çempionatlarda kubok qazanan ilk məşqçidir.

Niyə o, yalnız ən yaxşı klublarda işləməyə razılaşır? Çünki o, bunun öhdəsindən gələcəyini bilir. Çünki az adam hələ də özünəməxsus bir mövqeyə malikdir - hər hansı bir ulduz üçün avtoritet olmaq.

O, hər hansı bir şıltaq futbolçunu məşqdə çox çalışdırmağı bilir və heç kim ona etiraz etməyə belə cəhd etməz. Kim olduğunuzun fərqi yoxdur: Ronaldo, İbrahimoviç, Bekhem, Zidan, Pirlo və ya Del Piero.

Ançelotti üçün super ulduz yoxdur. Özü də etiraf edib ki, Kriştiano Ronaldo və Alvaro Arbeloa arasında heç bir fərq görmür:

“Mən oyunçuları ulduzlara və adi işçilərə ayırmıram. Mən insanlarla işləyirəm. Özləri də bilirlər ki, əllərindən gələnin ən yaxşısını verməlidirlər”.

Karlo futbolun mexanikləşdirilməsinin əleyhinədir, onun komandalarında çox şey improvizasiya və sərbəstlik üzərində qurulub.

Ançelotti İtaliya məktəbinin yetirməsi olsa da, taktikaya o qədər də fikir vermir. Papa Karlonun oyununun əsas ideyaları improvizasiya və meydanda sərbəstlikdir.

İtalyalı məşqçi konkret rəqib üçün heç bir mürəkkəb sxem seçmir, futbolçularına nəfəs almağa imkan verir. O, bunu ona görə edir ki, futbolçuları ən yaxşı keyfiyyətlərini göstərsinlər. O, müdafiədə necə oynamaq barədə dəqiq göstərişlər verir, lakin hücumda oyunçularının oyunu başa düşməsinə güvənir.

“Mən Rodriqo və Vinisiusa komanda yoldaşları topa sahib olduqda harada oynayacaqlarını demirəm. Onları sərbəst buraxıram, hər şey onların keyfiyyətlərindən asılıdır”, - bu yaxınlarda bildirib.

Ançelotti, həmçinin 2010-cu ildə İngiltərə Kubokunun finalından əvvəl “Çelsi” oyunçularını oyun üçün öz taktikalarını seçməyə dəvət etdiyini söyləyib:

“Hamı bir şey dedi. Məsələn, Çex dedi: "Arxadakı yerə nəzarət edin, əks hücumlardan qaçın".

Mən əmin idim ki, oyunçular strategiyaya sadiq qalacaqlar, çünki strategiyanı özləri seçiblər. Adətən bu, məndən asılıdır, amma oyunçuların əslində hər şeyi başa düşüb-düşmədiyini bilmirsən. Hərdən onlarla zarafatlaşırdım: “Bizim taktikamızı başa düşürsən?” - "Bəli, bəli!" - "Yaxşı, təkrarlayın, xahiş edirəm".

Həmin görüşdə London klubu qalib gəlib.

Karlo üçün ən vacib olan sxem yox, oyunçuların şəxsiyyətidir. Onunla futbolçu heç vaxt taktikanın girovu olmayacaq.

Ançelottinin oyun prinsipləri:

1. Hücum edən futbolçuların bir-biri ilə elə qarşılıqlı əlaqədə olması lazımdır ki, onların hər birinin üstünlüklərindən yararlansın və mənfi cəhətlərini neytrallaşdırsın;

2. İstedadlarını maksimum dərəcədə artırmaq üçün hər bir oyunçuya meydanda yer tapmaq lazımdır.

3. Müdafiə ilə hər şey fərqlidir. Ancaq hər kəsə müdafiədə yaxşı oynamağı öyrətmək olar.

"Milanda Ançelotti ilə görüşmək mənə qismət oldu və o, karyeramı yenidən başladıb, məni oyun qurucusu etdi", - Andrea Pirlo deyib. - Karlo mənim futbol atamdır. Məndən əvvəl mənim mövqelərimdə ancaq dağıdıcılar oynayırdı, amma Karlo sübut etdi ki, kombinasiyalı futbol nümayiş etdirərək nəticə əldə etmək olar”.

Amma bəlkə də Ançelottinin uğurunun əsas sirri uyğunlaşma qabiliyyətidir. O, bir taktikaya qapılmır, eyni oyunçuları özü ilə sürükləmir və ən əsası, daim yeni məlumatları öyrənir və mənimsəyir.

"Futbol dəyişib, dəyişir və dəyişməyə davam edəcək", - Karlo deyir. - İntensivlik, qaydalar, üsullar, təlim dəyişir. Bu, 1990-cı illərdə oynanan idman növü deyil. 30 il keçib və mən hələ də bu peşənin içindəyəm, yəni dəyişikliyə uyğunlaşdım. Məşqçilər heyətim deyir ki, mən köhnə məktəbəm, amma mən texnologiyanı sevirəm, o, həyatımızı dəyişdi və mən bunu öz işimdə istifadə etməyə çalışıram”.